Yaşamboyu Sen
…Sayısız kez yürek çöküntüleriyle gelmiştim sana esirindim. Çoğu kez bu aşkı sana anlatmaya çalıştıysam hayatla aramdaki tek farkın sen olduğundandır emin ol.
“…bir kış sabahı elinde turuncuya âşık portakallarla evine gitmeye çalışan yarım asırlık adam kadar güçlüyüm/sen benim olmasan da/firavunun dudağındaki yalan kadar çürümem bu dünyada. En zor anlarımda kapalı kapılar ardındaki sancılı ağlayışlarımı saymazsam hiç aciz değilimdir bu aşkta. Bunu yanlış ilişkilerimdeki çatışmalarımdan anlayabilirsin. Nasıl yıprandığımı yanındayken sanki ilk kez mutluluğu tatmamdaki heyecandan anımsarsın. Aşkımı onayla-daha çok yıpranmadan…”
—Mektubunun özeti bunları haykırırken yüreğim Yunus Emre şiirlerine sığınmıştı “ gel gör beni aşk neylede” çokta hüzünlenmiştim.
—Sayısız kez ölmelerimi sırtımda taşımalarımın anısına-
Ne olur bağışla beni! Eğer kalemin üzücü bir göldeki tanelerini yüzüne serpiyorsa affet beni! Âşık olan sensin yürek burkulmalarımdaki tek güzellik yine sensin. Yaşamıma giren ne varsa kirliydi senden önceki ömür törpülerimden biliyorum. Artık geceleri iki serçe penceremize konup yüreğimize endişesiz sığınıyorsa biz bu aşkta onaylanmışız demektir.”bütün canlıların gözümde aynı anlam taşıyorsak”hatırlarsın belki bu sözü sıradan bir yüreğin söylemediğini bilirsin. Tek seçeneğim sensin.
…günler günleri kovalar da özlemin damarlarımdan akan kana nasıl karışmaz. Yürüdüğüm her yol sana varırken öylesine kala kaldığımda kimdim ben? Sana koşmak aşkın gerçeğiyken benden asla sensizliğe razı olmamı bekleme! Kendime her yönelişimde beynimde kazanmak istediğim tek yer yüreğinken sana varan yollardaki kavuşmalarımı yaratacağı o mucizevî mutluluğu sen düşün. Tek yürek sığınağım-seni seviyorum…
—yine seninleyim-hiç yalnız kalmadığım yerde ezbere dolaştığım kent gibi huzurluyum... İnandığım yüreğimi saran bedenimin her yanını seninle kuşattığım sevgilim! Allaha en yakın olduğum yer-yine seninleyim-
(şimdi sesini duymayı çok istiyorum. Aramalarımda senli bir sözcük için nasıl heyecanla beklediğimi görmelisin. İklimler yitip-giderken en çocuksu yanımla ilgine o kadar muhtacım ki-anlatamam-seni çok seviyorum…)
—beni diğer varlıklardan farklı sanma! Sende seni sevdiğim için aşkla vals yapıyorum. Yokluğumda bedenime çivi gibi saplanan varlığından şüphe duysaydım inan daha da çok severdim seni. Yaşam boyu beynimde aşk olarak şekillenmişken hücrelerim bile gölgene muhtaçken sensiz ne yapmalıyım? (bunu biraz düşün…)
…kendimi sende bulmamda biraz daha direnseydim içimdeki ilahi sesin gürültüsünden herkes seni ne kadar çok sevdiğimi görürdü. İnanırlardı ilk kez var olduğumu… Artık hiç kimse beni yok sayamayacak. Seni sevdiğim günü-seviyorum-en çok sadece seni…
—sana yazmak aşktandır! Umutla…
Emre Onbey
